Οι Βρετανοί ψήφισαν ενάντια στο Ευρωπαϊκό όραμα όπως αυτό διαμορφώθηκε το 1958, όταν τα έξι ιδρυτικά μέλη, Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο Λουξεμβούργο και Ολλανδία, δημιούργησαν την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, η οποία εξελίχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την γνωρίζουμε σήμερα.  Η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, είναι μια συνεργασία κυρίαρχων κρατών, τα οποία ακολουθούν κάποιους κοινούς κανόνες διακυβέρνησης και τα οποία μοιράζονται ένα κοινό όραμα για μια Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ζουν και να διακινούνται ελεύθερα, σε συνθήκες σταθερότητας, ειρήνης και ασφάλειας, μεταφέροντας μαζί τους τα ανθρώπινα και πολιτικά τους δικαιώματα. 

Η Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εδράζεται στις αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.  Στην πράξη, η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης βασίζεται στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, κεφαλαίων και προσώπων.  Όποια χώρα της Ευρώπης εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σημαίνει ότι αποδέχεται αυτές τις αρχές και μοιράζεται το ίδιο όραμα με τις υπόλοιπες χώρες.

Στο δημοψήφισμα της 23^ης Ιουνίου, η Μεγάλη Βρετανία επέλεξε να μην ανήκει πλέον στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για τρεις κυρίως λόγους, το μεταναστευτικό, το οικονομικό κόστος,  και την «δικτατορία των Βρυξελών», όπως την ονομάζουν.    Ως περήφανος λαός που είναι, και φοβερά εθνικιστές, οι Βρετανοί δεν δέχονται άλλες χώρες να φτιάχνουν τους κανόνες, τους οποίους πρέπει όλοι να ακολουθήσουν.

Οι Βρετανοί δεν έχουν πρόβλημα με το ελεύθερο εμπόριο προϊόντων και υπηρεσιών, ούτε με την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, έχουν όμως πρόβλημα με την ελεύθερη διακίνηση προσώπων, ένα θέμα το οποίο προσφέρεται για λαϊκισμό και την χειραγώγηση της κοινής γνώμης.  Δεν ήταν καθόλου δύσκολο για τους υποστηρικτές του Grexit να πείσουν τους Βρετανούς για τα αρνητικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το μεταναστευτικό, που επηρεάζει την καθημερινή ζωή τους.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από το 2003 μέχρι το 2014, ο αριθμός των Βρετανών που γεννήθηκαν εκτός Βρετανίας υπερδιπλασιάστηκε, από 3.8 εκατομμύρια στα 8.3 εκατομμύρια, μια ετήσια αύξηση της τάξης του 9%.  Ουσιαστικά, η ροή των οικονομικών μεταναστών στη Βρετανία είναι αυξημένη τα τελευταία χρόνια και προκαλεί έντονες ανησυχίες σε ότι αφορά τις κοινωνικές επιπτώσεις.  Ιδιαίτερα μετά το 2014, όταν τερματίστηκαν οι περιορισμοί ελεύθερης διακίνησης για τους Βούλγαρους, τους Ρουμάνους και τους Πολωνούς, πολλοί ανησυχούν ότι η ροή οικονομικών μεταναστών στην Βρετανία είναι πλέον ανεξέλεγκτη.

Η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομικών μεταναστών από την Ευρώπη εργάζονται και συνεισφέρουν σημαντικά στην οικονομία, αφού αποτελούν φθηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.  Οι οικογένειες τους όμως λαμβάνουν κοινωνικά επιδόματα καθώς επίσης και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.  Αυτό δεν αρέσει στους Βρετανούς και ήταν ένας από τους κύριους λόγους που ψήφισαν υπέρ του Brexit. Οι Βρετανοί συνεισφέρουν στον προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης πολύ περισσότερα από ότι εισπράττουν.  Οι υποστηρικτές του Brexit υποστήριξαν ότι τα επιπλέον χρήματα, που υπολογίζονται σε 350 εκατομμύρια στερλίνες την εβδομάδα,  θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των Βρετανών.

Μερικές μέρες μετά το Brexit oi Βρετανοί κάνουν δεύτερες σκέψεις. Η Σκωτία και η Βόρειος Ιρλανδία κάνουν σκέψεις για αποχώρηση από τη Μεγάλη Βρετανία για να παραμείνουν μέσα στην Ευρωπαϊκή ‘Ενωση, η πρώτη ως ανεξάρτητο κράτος και η δεύτερη με την επανένωση της με την Νότιο Ιρλανδία.  Η οικονομία της Βρετανίας οδεύει προς μια βαθιά οικονομική ύφεση ενώ οι οίκοι αξιολόγησης έχουν υποβαθμίσει τις προοπτικές της Βρετανικής οικονομίας.  Όλα τα πιο πάνω, συνθέτουν ένα σκηνικό αβεβαιότητας για το μέλλον της χώρας.  Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Μεγάλη Βρετανία δεν θα είναι η ίδια στο μέλλον.

Μάριος Μαυρίδης, οικονομολόγος, βουλευτής Κερύνειας