H δική μου μαρτυρία για το καλοκαίρι του 1974

 Της Μαρίας Στεφανή

Το βράδυ με βρίσκει να κάθομαι στο πεζούλι της εισόδου του σπιτιού μου. ‘Ενα καλοκαιρινό δροσερό αεράκι χαϊδεύει το πρόσωπό μου και ταυτοχρόνως ακούω τις ειδήσεις από την τηλεόραση του καφενείου δίπλα από το σπίτι μου. Όπως συνέβαινε τους τελευταίους μήνες, έτσι και σήμερα, εκτός από τη καύσα του καλοκαιριού είχαμε τα κακά μαντάτα για νυκτερινούς υπνοβάτες (όπως τους αποκαλούσε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος) που διοργάνωναν δολοφονίες, απαγωγές, κακοποιήσεις πολιτών, επιθέσεις, ανατινάξεις και άλλα εγκλήματα, τις ώρες που όλη η φύση κοιμόταν και το σκοτάδι σκέπαζε την ανωνυμία τους.  Ένοχοι ήταν μέλη της παράνομης εγκληματικής οργάνωσης ΕΟΚΑ Β’ με αρχηγό τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή και σκοπός τους ήταν η κατάλυση και ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης για την προώθηση της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, κάτι για το οποίο ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος τελικά διαφωνούσε.

Ενώ είμαι αναστατωμένη με την κατάσταση και βυθισμένη στις σκέψεις μου, ξαφνικά ακούω τον πατέρα να φωνάζει.  “Μπράβο Μακάριε που τους τα είπες τόσο ανοικτά και ξεκάθαρα».  Σε λίγο θα μάθω ότι οι σχέσεις Μακαρίου με τη Χούντα των Αθηνών πάνε από το κακό στο χειρότερο, με αποκορύφωμα της σύγκρουσης την επιστολή του προς το στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη με την οποία καταγγέλλει ορισμένες απαράδεκτες καταστάσεις και γεγονότα στην Κύπρο για τα οποία θεωρεί υπεύθυνη της Ελληνική Κυβέρνηση. Η αλήθεια είναι ότι με ανησύχυσε αυτή η επιστολή χωρίς να είμαι πολιτικός.

Ακολουθούν μερικές μέρες ανήσυχης ηρεμίας.  Τη Δευτέρα 15 του Ιούλη, είναι ένα ήσυχο πρωϊνό όπως όλα τα άλλα.  Παίρνω το λεωφορείο του χωριού το πρωϊ, και κατεβαίνω μαζί με τη φίλη και γειτόνισσα μου στη στάση που είναι κοντά στη δουλειά μου.  Περπατούμε μαζί, μιλώντας για τις καθημερινές μας ασχολίες και τα διάφορα προβλήματά μας κατευθυνόμενες προς τη δουλειά μας.  Η φίλη μου εργάζεται ακριβώς στο διπλανό κτήριο του δικού μου γραφείου.

Μπαίνω στο γραφείο αρκετά νωρίς και σε λίγο ένας ένας καταφθάνουν όλοι οι συνάδελφοι.  Αρχίζει ο καθημερινός αγώνας της δουλειάς, μέχρι που ακούω μια συνάδελφο που οι γονείς της κατοικούν μαζί της πολύ κοντά στο Προεδρικό, να μιλά δυνατά στο τηλέφωνο και να το κλείνει τρέχοντας προς την έξοδο του κτηρίου.  Αντηχούν στ’ αυτιά μου οι λέξεις “έγινε πραξικόπημα στο Προεδρικό και σκοτώνονται στρατιώτες”. Κυκλοφορούν σενάρια για αποχώρηση του Μακαρίου κρυφά από την πίσω πόρτα του Προεδρικού. Πραξικόπημα; Μου παίρνει κάποια δευτερόλεπτα να αντιληφθώ το νόημα. Καινούργια λέξη μπαίνει στο λεξιλόγιό μου.  Ασυνήθιστα γεγονότα για την Κύπρο μας.  Άραγε πώς θα εξελιχθεί;  Ποιά θα είναι η τύχη του Μακαρίου; Ποιός θα ηγηθεί του κυπριακού λαού; Τι θα απογίνουμε;

Αμέσως δημιουργείται μια αναστάτωση και σε λίγο ακούονται πυροβολισμοί έξω από το κτήριο που εργάζομαι.  Έρχεται ο Διευθυντής και κάνει την εξής δήλωση: “Ο Οργανισμός δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της ασφάλειας του προσωπικού του.  Γι’ αυτό εσείς θα αποφασίσετε αν θέλετε να φύγετε ή να μείνετε». Χωρίς να το καταλάβω, βρέθηκα στο δρόμο να τρέχω, ενώ οι πυροβολισμοί ακούονται σχεδόν δίπλα μου.  Συναντώ τη φίλη μου και τρέχουμε σαν κυνηγημένες μέχρι τη στάση του λεωφορείου.  Σε λίγο περνά και το λεωφορείο μας και μπαίνουμε μέσα βιαστικά.  Προχωρούμε προς τον κυκλικό κόμβο του Κολοκασίδη και βρίσκουμε το δρόμο κλειστό.  Το ραδιόφωνο ανακοινώνει ότι έγινε πραξικόπημα και ότι ο Μακάριος είναι νεκρός.  Επίσης ότι απαγορεύεται η διακίνηση στους δρόμους και ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις έχουν οδηγίες να πυροβολούν πάραυτα όσους δεν υπακούουν. Άλλη καινούργια λέξη μπαίνει στο λεξιλόγιό μου.  Η λέξη πάραυτα.  Οι πολίτες της Κύπρου δεν είναι συνηθισμένοι σε δικτατορικά καθεστώτα. Πόσο θράσος έχουν οι πραξικοπηματίες! Γιατί αυτή η συμπεριφορά!  Να καταλάβουν τον κρατικό ραδιοφωνικό και τηλεοπτικό σταθμό και να σκορπούν τη βία και τον τρόμο στον αθώο και άμοιρο κυπριακό λαό. Ο οδηγός του λεωφορείου μας τρομοκρατημένος δεν κρύβει το φόβο και την έντασή του ενώ προσπαθεί να μας οδηγήσει με ασφάλεια προς το  δρόμο που περνά από την ΕΛΔΥΚ, με την ελπίδα να πάμε στο χωριό μας.  Δυστυχώς όμως αναγκαζόμαστε να κατεβούμε εκεί απέναντι.  Είναι κάποιο εστιατότιο ή καφετηρία, όπου αποβιβάστηκε πολύς κόσμος που κατευθυνόταν σε κοντινά χωριά.  Οι υπεραστικοί δρόμοι έκλεισαν και δεν ξέρουμε τί μας περιμένει. Καθόμαστε αμίλητοι, με την πίκρα και απογοήτευση ζωγραφισμένη στα πρόσωπά μας, μέσα στον καύσωνα, χωρίς φαγητό και νερό για ατέλειωτες ώρες, ελπίζοντας να μας επιτραπεί κάποτε να συνεχίσουμε τη διαδρομή μας.

Μαζί με τη λύπη και τη στενοχώρια μου είναι και ο μεγάλος πόνος για την ανακοίνωση του θανάτου του Μακαρίου. Απίστευτα και τραγικά γεγονότα συμβαίνουν σε λίγες ώρες.  Ποιός θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί;  Η Κύπρος είναι δική μας.  Αυτή είναι η πατρίδα μας και δεν μπορούν να μας καθορίζουν την τύχη οι οποιοιδήποτε ξένοι με τις αρρωστημένες φιλοδοξίες και συμπεριφορές τους.

Οι ώρες περνούν πολύ αργά.  Δεν έχω όρεξη για φαγητό.  Ευτυχώς συναντώ το σύζυγό μου και παίρνω λίγο θάρρος.  Κρατά μια μικρή μπουκάλα νερό και τη μοιραζόμαστε.  Είναι και το σάντουϊτς που είχε στη τσάντα του που δεν πρόλαβε να προγευματίσει, αλλά το δίνει σε μια μικρή που καθόταν κοντά μας.

Κυκλοφορεί η φήμη ότι δεν θα ανοίξουν οι δρόμοι τουλάχιστον.για την ημέρα.  Είμαστε απελπισμένοι και αποκαμωμένοι.  Το ραδιόφωνο συνεχίζει να μεταδίδει ειδήσεις σχετικά με το πραξικόπημα, το θάνατο του Μακαρίου κλπ.  Σε κάποια στιγμή ο σύζυγός μου σκύβει στο αυτί μου και μου κάνει πρόταση να περπατήσουμε σκυφτοί και κρυμμένοι κάτω από δέντρα για να πάμε μέχρι τον Άγιο Παύλο να μείνουμε το βράδυ στην αδελφή του.  Χωρίς δεύτερη σκέψη σηκώνομαι πάνω και ξεκινούμε μαζί.  Περπατούμε φοβισμένοι αλλά μας δίνει δύναμη η ιδέα ότι σύντομα θα έχουμε ένα πιάτο ζεστό φαγητό και νερό, μαζί με ένα κρεββάτι να ξαπλώσουμε.

Επιτέλους φθάνουμε με ασφάλεια.  Ένα ζεστό καλωσόρισμα με ένα πλατύ χαμόγελο μας κάνει να ξεχάσουμε αμέσως την ταλαιπωρία μας.  Τους καθησυχάζουμε ότι όλα ήταν πιο καλά από ότι μπορούσαν να φανταστούν.  Η αγωνία τους όμως για το πραξικόπημα και την κατάσταση δικτατορίας δεν κρύβεται στο πρόσωπό τους.  Έχουν αναμμένο το ραδιόφωνο και κρέμμονται από τις διάφορες ειδήσεις που μεταδίδονται.  Σιγά σιγά πέφτει το σκοτάδι. Ο φόβος και η αβεβαιότητα για το μέλλον, ακόμη και για τη ζωή μας, χορεύουν μαζί το ταγκό του πένθους για τους σκοτωμένους και τους αγνοούμενους.

Κλείνουμε όλα τα παράθυρα και τις πόρτες και τρέχουμε στην τηλεόραση.  Είναι η ώρα που αρχίζουν τα προγράμματα και πεθαίνουμε από αγωνία για τα συμβάντα.  Κι’ εκεί που νομίζαμε ότι κάποιοι θα θρηνούσαν για την κατάσταση, με έκπληξη βλέπουμε να παρουσιάζουν ελληνικούς χορούς και πανηγύρια.  Δεν έχουμε καμμιά όρεξη για διασκέδαση και προχωρούμε αργά και διστακτικά  να πάμε για ξεκούραση.  Η ζέστη κι η υγρασία μαζί με την λύπη και την πίκρα δεν μας αφήνουν να κοιμηθούμε.  Σε μια στιγμή ακούω τη γειτόνισσα στο διπλανό σπίτι να κτυπάει το παραθυρόφυλο και να μας ανακοινώνει με χαμηλή φωνή ότι ο Μακάριος είναι ζωντανός.  Τον άκουσε να μιλά στον κυπριακό λαό από ένα πρόχειρο ερασιτεχνικό πομπό στην Πάφο. ….. “Ελληνικέ Κυπριακέ λαέ.  Γνώριμη είναι η φωνή που ακούεις.  Είμαι ο Μακάριος που εσύ επέλεξες.....». 

Μια μεγάλη χαρά μας πλημμυρίζει μαζί με ένα αίσθημα αγωνιστικότητας και ασφάλειας.  Ζωντανός ο Μακάριος και όλα θα γίνουν ξανά όπως πριν.  Μια απέραντη ηρεμία με χαλαρώνει και σε λίγο με παίρνει ο ύπνος μέχρι το πρωϊ.

                                                                                                                    Συνεχίζεται.......

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΟΜΙΛΟ ΑΣΩΜΑΤΟΥ προς το νέο ΔΣ της ΕΝΑ Ασωμάτου

Με την ευκαιρία της ανάδειξης νέου Διοικητικού Συμβουλίου  της ΕΝΑ Ασωμάτου, ο Πολιτιστικός Όμιλος συγχαίρει το νέο ΔΣ και εκφράζει τις ειλικρινείς του ευχές για καλή επιτυχία στο έργο του.

Ο Πολιτιστικός Όμιλος θα στηρίξει τις προσπάθειες του νέου ΔΣ.

Μέσα σε  πνεύμα αλληλοκατανόησης και αλληλοσεβασμού, σεβόμενοι την ιστορία και την προσφορά του κάθε σώματος, σε μια σύγχρονη εποχή, όπου κάθε οργανωμένο σύνολο αποτελεί μια ξεχωριστή,  αθροιστικά ωφέλιμη φωνή και δράση, ας ενώσουμε τις δυνάμεις  μας για ένα καλύτερο μέλλον της Κοινότητας μας.

Αφήνοντας πίσω τις όποιες διαφορές του παρελθόντος, ας χαράξουμε μια νέα πορεία, στηριζόμενοι σ’ αυτά που μας ενώνουν, που είναι σαφώς περισσότερα και σημαντικότερα απ’ αυτά που μας χωρίζουν.

Πολιτιστικός Όμιλος Ασωμάτου  Αρχάγγελος Μιχαήλ

                ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΗΣ ΓΙΑ ΣΤΕΓΑΣΗ ΤΟΥ ΑΣΩΜΑΤΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΧΡΟΝΙΑ

               ΑΣ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΟΎΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ ΑΠΕΝΑΝΑΤΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.

Μετά από 4 χρόνια έντονων προσπαθειών του Πολιτιστικού Ομίλου Ασωμάτου, ο Πολιτιστικός Όμιλος βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την εξασφάλιση τεμαχίου γής  από το Υπουργείο Εσωτερικών, στη βάση μακροχρόνιας εκμίσθωσης,

Το τεμάχιο αυτό ευρίσκεται σε πολύ καλή περιοχή της Λευκωσίας.

Προϋπόθεση για παραχώριση του τεμαχίου είναι να υπάρξει συνεργασία μεταξύ του Κοινοτικού Συμβουλίου και του Πολιτιστικού Ομίλου,  για σκοπούς συστέγασης προς όφελος και των δύο μερών.

Παρ όλο ότι απο το Υπουργείο Εσωτερικών, ξεκάθαρα γίνεται αναφορά για  παραχώρηση του τεμαχίου για στέγαση του Πολιτιστικού Ομίλου και του Κοινοτικού Συμβουλίου, πρόθεση κι επιθυμία του Πολιτιστικού Ομίλου είναι η συστέγαση και των άλλων οργανωμένων συνόλων του χωριού, EΝΑ Ασωμάτου, Κίνησης Γυναικών Ασωμάτου κι Εκκλησιαστικής Επιτροπής, στον ίδιο χώρο.

Αναμένουμε τη θετική ανταπόκριση του Κοινοτικού Συμβουλίου.  

Μετά απο 40 χρόνια, είναι ιστορικές οι στιγμές για τον Ασώματο, γιατί εξασφαλίζεται δικός του χώρος για στέγαση στις ελεύθερες περιοχές .

 Ας αναλογιστούμε όλοι το βάρος της ευθύνης μας απέναντι στα παιδιά μας και την συνέχιση ύπαρξης της Κοινότητας μας.

 Πολιτιστικός  Ομιλος  Ασωμάτου Αρχάγγελος Μιχαήλ

KΗΔΕΙΑ

Τον πολυαγαπημένο μας σύζυγο, πατέρα, παππού και αδελφό

ΙΩΑΝΝΗ Χ΄΄ ΙΩΣΗΦ

Από τον Ασώματο Κερύνειας και τέως κάτοικο Λευκωσίας

που απεβίωσε σήμερα Τετάρτη σε ηλικία 88 ετών κηδεύουμε αύριο Πέμπτη 10.7.2014 και ώρα 4:30μ.μ. από τον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Χαρίτων των Μαρωνιτών παρά την Πύλη Πάφου στη Λευκωσία και καλούμε όσους τιμούν τη μνήμη του όπως παραστούν.

Οι τεθλιμμένοι:

Σύζυγος: Ντόνα Χ΄΄ Ιωσήφ

Τα παιδιά: Άκης - Άννα Χ΄΄ Ιωσήφ

Νόνη Χ΄΄ Ιωσήφ

Τα εγγόνια: Γιάννης και Μαρία

Ο αδελφός: Αντώνης Χ΄΄ Ιωσήφ

  και λοιποί συγγενείς. 

Παλιές νοσταλγίες

 Γράφει η Μαρία Στεφανή

Χωριό μου πώς κατάντησες!  Σπίτια γκρεμισμένα με τη νεκρική σιωπή, όπου τις νύκτες επιστρέφουν οι μάγισσες του κακού και τα φαντάσματα των αδικημένων ψυχών που είτε έφυγαν κυνηγημένοι από τον εχθρό και την κακή τους τύχη είτε έζησαν εγκλωβισμένοι υποβαστάζοντας το λάβαρο της ελευθερίας και της καρτερικότητας, να βογγούν και να επιζητούν το δίκιο τους.

Σκύλλοι να τριγυρίζουν στους δρόμους γαυγίζοντας, οι μόνοι τωρινοί πραγματικοί κάτοικοι "Ασωματίτες" με όλα τους τα δικαιώματα. Μαύρα κοράκια να κλαίνε τις νύκτες για την συμφορά και την αδικία που μας έπληξε. Μερικοί αξιωματικοί και στρατιώτες, που η μόνη τους έγνοια είναι να συμπληρώσουν τη θητεία τους και να επιστρέψουν στην πατρίδα τους το συντομότερο. Το κέντρο του χωριού με μια εικόνα εγκατάλειψης με τους κάδους των σκουπιδιών και τα βρεφικά παννάκια απλωμένα στό δρόμο.

Μια ψεύτικη και προσποιητή χαρά που διαρκεί 2-3 ώρες στα πρόσωπα των επισκεπτών της Κυριακής για τη λειτουργία και τη σύναξη για καφέ. Στην όψη τους διακρίνεται ξεκάθαρα η λύπη και ο προβληματισμός για το πού οδηγούμαστε και το τί θα απογίνουμε εμείς και τα παιδιά μας.

Μου φαίνεται απίστευτο να το δεκτώ. Νοσταλγώ όχι μόνο τα χρόνια που το χωριό ήταν ελεύθερο και στις δόξες του, αλλά και τα μετέπειτα χρόνια του εγκλωβισμού των δικών μου, όταν τα σπίτια και η εικόνα του χωριού ήταν ανέγγικτα και οι εγκλωβισμένοι μας, παρόλες τις δυσκολίες και τη μοναξιά τους κράτησαν την ειλικρίνεια, την αγάπη, την απλότητα και την αυθεντικότητα τους πιο ψηλά από το συμφέρον και τον εγωϊσμό τους. Πολέμησαν δηλαδή περισσότερο για τα ιδανικά τους, τα οποία κανείς δεν μπόρεσε να τους γκρεμίσει παρά για τα σπίτια και τις περιουσίες τους.

Αιωνία τους η μνήμη εκεί που βρίσκονται γιατί κατόρθωςαν έτσι να αφήσουν ελεύθερη και ανέπαφη την ευγενική ψυχή τους.

Ας γίνει αυτό παράδειγμα για μας που έχουμε ακόμη αγώνα για να κερδίσουμε τουλάχιστον με την αγάπη και την ενότητα. Χρειάζεται κατ´ αρχήν να διασώσουμε τη ψυχή μας και μετά τις περιουσίες μας.

Απονομήτουανώτατου τιμητικού τίτλου «Cavaliere della Stella d’ Italia» (Knight of the Order of the Italian Star) στονΙατρόΔραΠέτρο Κατσιολούδη εκ μέρους του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας κ.κ. GiorgioNapolitano

Πραγματοποιήθηκε η παρασημοφόρηση του  Ιατρού  Δρος  Πέτρου Κατσιολούδη,  με τον  τίτλο του  «Cavalieredella Stella d’ Italia» εκ μέρους της  Ιταλικής Δημοκρατίας (Ιππότη του Τάγματος του Αστέρα της Ιταλίας).

Η τελετή έλαβε μέρος στην οικία του Πρέσβη της Ιταλίας στην Κύπρο, κ.κ. GuidoCerboni, στις  3.7.2014 και ώρα 7.00.μμ, στη παρουσία της οικογένειας, των φίλων, συναδέλφων και  άλλων αξιωματούχων.

Ο  Ανώτατος Τίτλος έχει προσφερθεί στο Δρ. Πέτρο Κατσιολούδη εκ μέρους του Πρόεδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας κ.κ. GiorgioNapolitanoλόγω της πολυετούς προσφοράς του στον τομέα ανθρωπιστικών και πολιτιστικών δρώμενων της Ιταλίας, την ενδυνάμωση των δεσμών μεταξύ Κύπρου και Ιταλίας, της αφοσίωσης και της αγάπης προς την Χώρα στην οποία ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Ιατρική (Πανεπιστήμιο Ρώμης «La Sapienza»), του σεβασμού και της εκτίμησης που χαίρει από την Κυπριακή Κοινωνία, την προώθηση της Ιταλικής Γλώσσας και Κουλτούρας στην Κύπρο και ιδιαίτερα λόγω της συμβολής του στη Ιατρική Επιστήμη και Ιατρικά Δρώμενα. 

DISCORSO-ONORIFICENZA DR. KATSIOLOUDES (3 LUGLIO 2014)

Speech of the Italian ambassador at the ceremony of the bestowing of the title of the ‘’Order of the Knight of the Star of  Italy to Dr Petros Katsioloudes’’

It is a great pleasure for me and Caterina to welcome you tonight for a very special occasion, as we have gathered here this evening to bestow on Dr. Petros Katsioloudes the insignia of  “Knight of the Order of the Italian Star” (Cavaliere dell’Ordine della Stella Italiana”).

You all know much better than me Dr. Petros Katsioloudes, his human and intellectual qualities, his generosity, his passion for photography, which is an artistic expression of his love for humanity, for life and natural environment. Allow me, therefore, to focus on the reasons that make Dr Katsioloudes  a special, valuable friend for Italy and for all the Italians in Cyprus, including my Family.

After his degree in Medicine and Surgery at one of the most prestigious Italian Universities, “La Sapienza” of Rome, Dr. Katsioloudes has maintained close relations with Italian medical and scientific institutions, promoting collaboration programs between Italy and Cyprus in the field of health. Over the years, Dr. Katsioloudes has become a point of reference for the Embassy in the medical field, being always very helpful in advising and guiding the Italians living in Cyprus for their medical assistance needs.

Plato said that “The greatest mistake in the treatment of diseases is that there are physicians for the body and physicians for the soul, although the two cannot be separated”. Well, this is not the case of our Friend. Indeed, from his period of studies in Italy, Dr. Katsioloudes has brought back not only excellent professional skills, but also a deep knowledge of the Italian language and culture as well as a typically Italian way of interpreting the medical profession, that pays a special attention also to the patients’ psyche.

Dear Petros,

for your contribution to the promotion of cooperation between Italy and Cyprus in the medical field, and in particular regarding the infectious diseases, viral hepatitis and liver transplants, for your generous availability in providing medical advice and treatment to the Italians living in Cyprus, the President of the Italian Republic, H.E. Giorgio Napolitano, has decided to confer upon you the honor of "Cavaliere della Stella d'Italia", "Knight of the Star of Italy”. This National Order was founded in 1947 by the first President of the newly established Republic of Italy. It represents a particular honour for all those who have acquired special merits in the promotion of friendly relations and cooperation between Italy and other Countries.

Considering your belonging to the Maronite Community and reminding that you come from a beautiful corner of this wonderful island, the village of Karpasha, to whom we feel very close, this decoration is also a tribute to the resilience, the sacrifices and the heroic efforts of your people in safeguarding your religious and cultural identity under very difficult circumstances. Now, it is for me a great privilege and pleasure, on behalf of the President of the Italian Republic, Giorgio Napolitano, to bestow upon you the insignia of  “Knight of the Order of the Star of Italy”, in recognition of your exemplary commitment to Italian-Cypriot cooperation and friendship. Congratulations!

Nicosia, 3^rd July 2014

Reply to the Ambassador of Italy H.E.  Mr. Guido Cerboni

Sua Eccellenza Ambasciatore d’ Italia a Cipro,  Gentili ospiti, Cari amici, Cari familiari,

mi sento veramente e profondamente commosso per questo inaspettato onore, per questo enorme riconoscimento nei miei confronti, da parte di un paese che in verita’, considero la mia seconda casa, la mia seconda patria: l’ Italia.

Per prima, vorrei esprimere dal profondo del cuore, un enorme ringraziamento, alla Sua Eccellenza, il Presidente d’ Italia, Signor Giorgio Napolitano, per il conferimento del ‘’Titolo di Cavaliere della Stella d’ Italia’’.

Inoltre, vorrei estendere, un profondo ringraziamento alla Sua Eccellenza, l’ Ambasciatore d’ Italia a Cipro, Signor Guido Cerboni e tramite lui, vorrei ringraziare la Repubblica d’ Italia, un paese che mi ha accolto, ospitato e offerto accesso alla Sua Stimatissima Universita’ di Roma, ‘’La Sapienza’’.

In questa Universita’, ho acquisito una profonda conoscenza nelle Scienze Mediche, la quale conoscenza mi ha permesso, di percorrere il mio cammino professionale, sociale e culturale con principi sani e con rispetto.

L’ Italia, mi ha offerto accesso alla sua cultura, ai suoi paesaggi, ai suoi  monumenti,  al cuore del suo popolo. Mi ha acceso un grande fuoco, mi ha indotto una incontrollabile passione, un delirio  per l’ arte italiana,  per la letteratura e per la gente d’Italia.

All’ inizio Italia, eri un termine astratto, un paese che mi ha semplicemente ospitato. Adesso non piu: sei diventata mia patria, mia seconda patria. Ho amato l’ Italia, amo l’ Italia, amero’ per sempre l’ Italia.

Il mio cammino, il mio percorso, in questo paese delle meraviglie, mi ha portato fino a qui, fino ad oggi, di fronte a voi, in questo palco, di fronte a questo grande riconoscimento.

Le caratteristiche dei nostri popoli, della nostra cultura e il nostro modo di vivere, sono simili. Siamo, come si suol dire, ‘’una faccia, una razza’’. Cipro e Italia sono paesi del Sole, sono paesi del mare Mediterraneo. Dividono gli stessi valori, gli stessi principi, le stesse visioni, la stessa cultura, la stessa grandezza e bonta’ dell’ animo. Prometto, solennemente, che continuero’ a promuovere e rinforzare ogni tipo di legame e collaborazione, che rispetti questi valori, questi principi.

Un profondo e cordialissimo ringraziamento, alla Signora Cerboni, la quale con estrema cura e amore, ha preparato questo magnifico ricevimento. Un profondo ringraziamento, a tutta la famiglia Cerboni per avermi offerto la loro amicizia, incluso loro figlio, Filippo.

Concludendo, vorrei esprimere di nuovo: Grazie Sua Eccellenza, Presidente d’ Italia, Giorgio Napolitano, Grazie Sua Eccellenza, Ambasciatore d’ Italia a Cipro, Guido Cerboni, Grazie Italia per l’ uomo che mi avete fatto diventare. 

Viva l’ Italia, Viva Cipro!