Γράφει ο Ανδρέας Φραντζιάς

Σαν έρθει το φθινόπωρο με το φυλλορρόημα των δέντρων, ένα άλλος αγώνας σκληρός αρχινά. Το ζεύξιμο των βοδιών για το τράβηγμα του αλετριού και το σχίσιμο των χωραφιών με το υνί. Ο άντρας στο χωράφι κι εσύ με τα πρόβατα κάπου κοντά εκεί. Το υνί θα πρέπει να σχίσει τα πλευρά της γης, αυτή θα ματώσει τα ροζιασμένα χέρια του ζευγολάτη, έτσι για να τραφεί η γη με τους κόπους σας κι αυτή να σας θρέψει με τον καρπό της. Έτσι για να τραφεί ο δεσμός σου με τη γη που την περπάτησες και σε ανάθρεψε.

Και μετά αρχινά η σπορά. Μ’ ένα πανέρι γεμάτο σιτάρι ή κριθάρι να σκορπάς ρυθμικά, κυκλικά και ομοιόμορφα τους σπόρους, πατώντας σε μια γραμμή που χάραξες νοερά και με το μάτι, για να μην αφήνεις τόπο άσπορο ή τόπο διπλά σπαρμένο. Πίσω και πάλι το αλέτρι, με το ζευγολάτη με τις βαθιές από τον ήλιο χαρακιές στο πρόσωπο, να κρύβει τους σπόρους στο χώμα για να τους προστατεύσει από τα παραμονεύοντα πουλιά και τα λυμπούρια, ώστε να πάρουνε ζωή με τα πρωτοβρόχια και καρπούς πολλούς να δώσουνε σ’ ανταπόδοση του κόπου και του μόχθου σου.

Δυο-τρεις φορές το χρόνο, στις 2 τα χαράματα, αφού και πάλι εσύ ετοιμάσεις όλα, θα πάρετε με τον άντρα σου το κοπάδι και θα τραβήξετε το μακρινό δρόμο για τη δεξαμενή της Καμπυλής ή του Μαρκί για να λούσετε τα πρόβατα. Πρέπει πριν το κούρεμα να είναι καθαρά και κάτασπρα για να μπορούν να τ’ αγοράζουν οι έμποροι. Και ενώ η κούραση και η νύστα βαραίνουν πιο πολύ πάνω σου, προσφέρεσαι και πάλι γιατί δεν μπορεί ο άνδρας μόνος, να καθοδηγεί τα πρόβατα στην είσοδο της δεξαμενής και ταυτόχρονα να τα συμμαζεύει στην έξοδο μετά το κολύμπι τους. Πριν ακόμη ξημερώσει, έχεις πάρει μόνη το δρόμο της επιστροφής στο σπιτικό σου για τη σκληρή συνέχεια…

Το φθινόπωρο μιας κι οι δουλειές του κάμπου είναι ελαφρώς λιγότερες, είναι η εποχή που πρέπει να συντηρηθεί το σπιτικό και να ετοιμαστεί για τις βροχές του χειμώνα που ακολουθεί. Με τα σκληροτράχηλα χέρια σου θα ζυμώσεις τον πηλό με χώμα, άχυρο και νερό για να καλύψετε με μια ακόμη στρώση τη στέγη του σπιτιού. Κι αν είσαι άτυχη με μικρό σπιτικό και χρειάζεσαι ζωτικό χώρο στέγασης της οικογένειας, τότε γίνεσαι ο εργάτης του μάστορα κτίστη που θα κτίσει ακόμη ένα δωμάτιο με πλιθαρένια πλάκα και πηλό ζυμωμένο με τα χέρια σου. Κι αν δεν υπάρχει καμιά επέκταση, θα τραβήξεις το δρόμο το μακρινό με το σαματωμένο μουλάρι που σερνόμενο στα σκονισμένα μονοπάτια, θα κουβαλά καρτερικά κι αγκομαχώντας τις πέτρες-πλάκες που μάζεψε και σμίλεψε ο άνδρας σου για να πετροχτίσετε την αυλή.

Κυρά μου, αναπαμό δεν έχεις, μα πάντα η έκφραση του προσώπου σου γαλήνια, τόση που μόνο ο θάνατος μπορεί να φέρει.

Γράφει ο Ανδρέας Φραντζιάς

Σαν έρθει ο Ιούνης, προετοιμασία μεγάλη γίνεται για το κούρεμα των προβάτων. Πρέπει να ξαλαφρώσουν από το μαλλί που ζέστη τρομερή τους φέρνει, μα και γιατί το πούλημα του μαλλιού στους εμπόρους είναι μια καλή οικονομική ανάσα στον ταλαίπωρο βοσκό και την οικογένεια. Όλοι οι βοσκοί μαζεύονται στο σπίτι για το κούρεμα, σαν οι νύχτες είναι φεγγαρόφωτες. Εσύ μάνα πρέπει να ετοιμάσεις φαγητό, ποτό και ότι άλλο χρειαστεί για την τελετουργία. Κλάματα γοερά ξεσχίζουν την ηρεμία της καλοκαιριάτικης βραδιάς σαν τα μεγάλα ψαλίδια αστοχήσουν και ματώσουν τα πρόβατα.

Σαν το άστρο της αυγής αρχίζει να τρεμοπαίζει και πάει για άλλους ορίζοντες, κρατώντας τις αναμνήσεις της νύχτας που πέρασε, αποκαμωμένοι όλοι σταματάνε, πίνουν τον καφέ ή το τσάι τους και μετά, ένας νέος κάματος τους αναμένει, μια άλλη μέρα.

Νωρίς το Δευτερογιούνη, στήνεις το πιθάρι ανάμεσα σε λίγο βρεγμένο χώμα. Λίγο αλάτι στον πυθμένα και λίγο γάλα απ’ αυτό που μόλις αρμέξατε μέσα εκεί. Μέρα παρά μέρα προσθέτεις κι άλλο γάλα, ανακατεύοντας τα κομμάτια που άρχισαν να δημιουργούνται από τη φυσική ξίνιση του γάλακτος και μετατροπή του σε ξινόγαλο. Μέχρι τις 20 Ιουλίου.

Στο μεταξύ αφού ξεπλύνεις το σιτάρι, το βράσεις καλά στο καζάνι, το απλώσεις να στεγνώσει στον καυτό ήλιο και το στιβάσεις στα σακιά, το φορτώνεις στο γαϊδούρι και μπρός τραβάς για την Μύρτου, στο μήλο του Μυρτή και της Αννούς για ν’ αλέσεις το σιτάρι και να πάρεις το πουργούρι. Το πουργούρι με το γάλα το ξινό, είναι τα συστατικά για τον τραχανά. Μάζεμα των γειτονισσών και κοπή του τραχανά στην στέγη του σπιτιού, αφού πρώτα φρόντισες να την καλύψεις με σκλινίτζια από το ποτάμι. Ο τραχανάς μέλλει να είναι το καθημερινό στο τραπέζι, κυρίως τις κρύες μέρες του χειμώνα.

Πάντοτε φιλόξενη, σε συγγενείς και ξένους. Ένα πιάτο ζεστό φαγητό για την ανήμπορη γιαγιά, μια γωνιά του πετρόχτιστου σπιτιού σου που ήταν μια κάμαρα όλα μαζί, κρεββατοκάμαρα, κουζίνα, καθιστικό, τζάκι με μόνο το αποχωρητήριο να είναι ξεχωριστό σπιτάκι στην άλλη γωνιά της αυλής – έτοιμη να φιλοξενήσει τον περαστό, τον ξενιτεμένο, κάποιον που ξέμεινε από στέγη.

Την Κυριακή θα βάλεις τα καλά σου μαζί και το παιδάκι σου και στην εκκλησιά θα κατηφορήσετε, να ανάψεις με ευλάβεια το καντήλι και να προσευχηθείς για καλή σοδειά, υγεία νάχουν ο άντρας σου και το παιδί σου, μα κι όλος ο κόσμος του χωριού.

H δική μου μαρτυρία για το καλοκαίρι του 1974 (μέρος 2)

Γράφει η Μαρία Στεφανή

Ξυπνώ με τον ήχο του ραδιοφώνου που μεταδίδει τον Εθνικό Ύμνο και κάποια εμβατήρια.  Μερικές ανακοινώσεις μιλούν πάλι για αποκλεισμό στα σπίτια μας και αποφυγή συγκεντρώσεων. Εννοείται ότι δεν μπορούμε να πάμε στη δουλειά μας προς το παρόν. Δεν έχω δύναμη ούτε και όρεξη να σηκωθώ από το κρεβάτι.  Αισθάνομαι ότι τίποτε δεν θα είναι πλέον το ίδιο όπως πριν.  Χρειάζεται να φανώ δυνατή και να αντέξω τις δύσκολες ημέρες.  Επαναλαμβάνουμε συνεχώς τις εμπειρίες που ζήσαμε τις τελευταίες ώρες, δίνοντας βαρύτητα στο άκουσμα της είδησης για πραξικόπημα και προσευχόμαστε για αυτούς που τραυματίστηκαν ή σκοτώθηκαν κατά τις συγκρούσεις.  Δεν έχουμε πλήρη εικόνα της κατάστασης διότι οι Πραξικοπηματίες μεταδίδουν μόνο αυτά που τους συμφέρουν.  Προσπαθούν να κάμψουν το ηθικό του κυπριακού λαού για να μην έχουν μεγάλη αντίσταση.  Ακούουμε για δεκάδες τραυματίες και για μαζικές ταφές με φορτηγό.  Πρωτάκουστα πράγματα για την Κύπρο!  Εύχομαι όλα αυτά να είναι ένα κακό όνειρο που θα διαψευθεί μόλις ξυπνήσω.

Δεν ξέρω τελικά αν ήταν καλή η επιλογή μας να φύγουμε από το χώρο που περιμέναμε για το δρόμο που οδηγούσε στο χωριό μας. Μετά λύπης μας ακούσαμε ότι ο δρόμος άνοιξε για λίγη ώρα, ενώ εμείς  είμαστε εδώ αποκλεισμένοι, με την αγωνία του αύριο.

Βράδιασε για καλά. Αισθάνομαι ότι ξεφορτώνομαι μια τόσο βαριά μολυβένια αλλά και ζεστή μέρα. Πηγαίνω στο κρεβάτι αναζητώντας μια σταλιά ηρεμίας και ξεκούρασης.

Το πρωϊ με βρίσκει πιο αισιόδοξη διότι από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου μας καλούν να εργαστούμε.  Είναι φυσικό να χρειάζεται η Κυβέρνηση λεφτά και δεν μπορεί να παραμείνει κλειστή. Ετοιμάζομαι γρήγορα και φθάνω νωρίς να ακούσω τις ειδήσεις και τα σχόλια των συναδέλφων για τις δικές τους εμπειρίες. Είναι όλοι λυπημένοι και αναστατωμένοι για το αβέβαιο μέλλον της πατρίδας μας.

Μετά το τέλος της εργάσιμης μέρας, έχω συνεννοηθεί με το σύζυγό μου να προσπαθήσουμε να επιστρέψουμε στο χωριό με οποιοδήποτε μέσο, εφόσον δεν υπάρχουν λεωφορεία.  Περιμένουμε στη στάση και κάνουμε ότοστοπ. Αυτός που μας παίρνει, μας μεταφέρει μέχρι τη Σκυλλούρα.  Εκεί είναι το σπίτι του και εμείς κατεβαίνουμε.  Στη συνέχεια βρίσκουμε άλλο αυτοκίνητο που μας παίρνει μέχρι τον Κοντεμένο.  Περιττόν να αναφέρω ότι σε κάθε χωριό είχαμε έλεγχο από στρατιώτες του νέου καθεστώτος, (κυρίως Ελλαδίτες).  Από τον Κοντεμένο πηγαίνουμε περπατητοί μέχρι τον Ασώματο. 

Έχουμε μεγάλη αγωνία να δούμε τί γίνεται με το χωριό και το σπίτι μας.  Τελικά οι, ανησυχίες μας ήταν δικαιολογημένες. Μπαίνοντας σπίτι αισθανόμαστε μια άσχημη μυρωδιά.  Πηγαίνουμε στην κουζίνα και, εκτός από τα νερά που έτρεξαν στο πάτωμα, όλα τα τρόφιμα είχαν χαλάσει και η άσχημη μυρωδιά ήταν κυρίως από το κρέας.  Τα καθαρίζουμε με βαριά καρδιά και αντιλαμβανόμαστε ότι δεν υπήρχε ηλεκτρισμός εδώ και τρεις μέρες.  Το χωριό προμηθευόταν νερό από το γειτονικό Μαρκί.  Για να ξεκινήσει όμως η τουρπίνα της άντλησης του νερού χρειαζόταν ηλεκτρισμό.  Για το λόγο αυτό, το χωριό στερήθηκε το νερό όλες αυτές τις ημέρες. Το λιγοστό νερό που πήραμε από το ντεπόζιτο του χωριού, δεν είχε τη δύναμη να γεμίσει τα ντεπόζιτα στις ταρράτσες των σπιτιών.  Έτσι, αναγκαστήκαμε να μεταφέρουμε το νερό με τους κουβάδες και να το ρίχνουμε στο ντεπόζιτο για να έχουν νερό οι νιπτήρες και τα αποχωρητήρια μας.

Δεν ξέρω τί συνέβη με τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού διότι δεν έχουμε το χρόνο να ασχοληθούμε.

Η κατάσταση κατά τις επόμενες μέρες, μπορώ να πω ότι είναι υποφερτή.  Φαίνεται ότι έχουμε κατά κάποιο τρόπο αρχίσει να επιστρέφουμε στην ομαλότητα.  Το μόνο σημαντικό και περίεργο που εντυπώθηκε στη μνήμη μου είναι η συμπεριφορά των Τουρκικών Τραπεζών όσον αφορά τους λογαριασμούς τους στην Κεντρική Τράπεζα. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι, όπως όλες οι εμπορικές τράπεζες που είχαν συναλλαγές με την Κεντρική Τράπεζα είχαν καταθέσεις κοντά της, το ίδιο συνέβαινε και με τις Τουρκικές Τράπεζες.  Ο κ. Αζίζ, έτσι ονομαζόταν ο συμπαθέστατος άνθρωπος που έκανε καθημερινά κάποιες καταθέσεις, τη συγκεκριμένη ημέρα, αντί να μας χαιρετίσει με το χαμόγελο του και μερικές φορές με τα λοκούμια  και άλλα κεραστικά του, όπως συνήθιζε, προχώρησε στο Ταμείο και απόσυρε όλα τα λεφτά μιας συγκεκριμένης Τουρκικής Τράπεζας.  Εμείς απορημένοι το ρωτήσαμε γιατί το έκαμε.  Η απάντηση ήταν ορθή και ξεκάθαρη.  Τα Τουρκικά πολεμικά πλοία ξεκίνησαν από την Τουρκία για εισβολή στην Κύπρο και θα είχαμε πόλεμο.  Δεν ξέρω γιατί το πήραμε για αστείο και γελάσαμε.  Καθόλου δεν ανησυχήσαμε από την πληροφορία που μας έδωσε αυτός, ο δικός μας άνθρωπος, που ουδέποτε θα μπορούσαμε να τον θεωρήσουμε εχθρό μας.

Οι ώρες περνούν τόσο γρήγορα όταν κάποιος εργάζεται με πίεση.  Όμως τα βάσανα μας δεν τελειώνουν εδώ.  Πριν το τέλος της εργάσιμης ημέρας κυκλοφορεί μια είδηση βόμβα ότι Τούρκοι στρατιώτες μπήκαν στα πολεμικά πλοία και έφτασαν σχεδόν μέχρι την Κερύνεια για εισβολή στην Κύπρο.  Ακόμη ότι τα πολεμικά αεροπλάνα είναι σε συναγερμό στην Τουρκία για να βομβαρδίσουν την Κύπρο σε λίγες ώρες.  

Αυτή είναι η δεύτερη αλλά και χειρότερη περίπτωση που φεύγουμε από τη δουλειά τρεχάτοι και τρομοκρατημένοι.  Μάλιστα στο δρόμο για τη στάση του λεωφορείου συνάντησα μια γυναίκα που έκλαιγε και φώναζε όπως την υστερική ότι οι Τούρκοι θα μας σφάξουν όλους. Από το φόβο της πέφτει χάμω και φωνάζει βοήθεια, αλλά ποιος έχει το κουράγιο να τη βοηθήσει.  Εκείνη τη στιγμή ο καθένας τρέχει να σώσει τον εαυτό του.

Επιτέλους φθάνουμε με ασφάλεια στο χωριό.  Δεν έχουμε καμμιά άλλη ένδειξη ότι οι φήμες είναι αληθινές.  Αρχίζω να διερωτούμαι γιατί μας αναστάτωσαν τόσο άδικα και ποιος είναι αυτός που διαδίδει τόσο φοβερά πράγματα. Αλοίμονο όμως! Η μοίρα μας έκανε τα δικά της σχέδια για ένα τόσο διαφορετικό και ανύποπτο παιγνίδι.  Κάτι σαν εφιάλτης και κάτι σαν μπαμπούλας όπως συνηθίζεται να λέγεται στα παιδιά για να φοβηθούν.

                                                                                                 Συνεχίζεται ........................

H «Ελεύθερη Πολιορκημένη» Αιμιλία Παρτέλλα

Είπεςεδώ και χρόνια: «Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου ακόμη κι όταν σε ποντίζουνστο ναρκωμένο στήθος του πελάγουψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο έχει τριφτεί και δεν αντέχει αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σουγια να την ανοίξειστοφως.

Γιώργος Σεφέρης

… Με όλη τη σοβαρότητα και την σεμνότητα που απαιτείται αυτή τη στιγμή, οφείλω να πω πως είναι μεγάλη τιμή για μένα να γράψω για την Αιμιλία Παρτέλα.

 Του Γλαύκου Ανδρέου

Αυτοί που συγκροτούν τη σιδερένια γροθιά της  κάθε Επανάστασης είναι οι άνδρες. Όμως, η σποραδική έστω παρουσία των γυναικών σε κρίσιμες περιόδους πολέμου είναι ενδεικτική των δυνατοτήτων του γυναικείου φύλου, το οποίο έτσι ενέγραψε στο κεφάλαιο των δικαιωμάτων του μια μακροπρόθεσμη υποθήκη.

Η Αιμιλία Παρτέλλα , η « Καπετάνισσα» ξέφυγε από τα γυναικεία πρότυπα της εποχής της. Μεγαλωμένη στη φτώχια, από νωρίς εκδήλωσε την αγάπη της για το τόπο που την γέννησε . Η μυθιστορηματική ζωή της, από τη γέννηση της ακόμη, ήταν γεμάτη περιπέτειες που σφυρηλάτησαν το χαρακτήρα της, ένα χαρακτήρα ανεξάρτητο, δυναμικό, αγωνιστικό. Καπετάνισσα, λοιπόν, όχι μόνο στα χωράφια για το μεροδούλι , αλλά και στην ίδια της τη ζωή.
Με το απαράμιλλο θάρρος της, την αξιοθαύμαστη γενναιότητα, τις περιπέτειες και τις θυσίες της αποτελούν αξεπέραστα σύμβολα δυναμισμού και πατριωτισμού που συνεχίζουν να μας  εμπνέουν.
Οι ηρωική αυτή  γυναίκα, είναι άξια θαυμασμού για την περιφρόνηση του θανάτου και για την αντίσταση που προβάλλει  προκειμένου να μην υποδουλωθεί .

Είναι Ιουλης του ’74. Τα μπλόκα , οι εκτελέσεις , οι  βομβαρδισμοί οι  μάχες φουντώνουνε . Στους δρόμους , στις πόλεις , στα βουνά κρατανε ανάστατο το τόπο που παλεύει με τα δόντια , τα χέρια , τα πόδια , ορμητικά , απεγνωσμένα , ν ‘ αντέξει τους τελευταίους σφαδασμούς του θηρίου.

Μέσα από τα σπλάχνα αυτής της ένδοξης και πονεμένης γης γεννήθηκε η Αιμιλία Παρτέλλα, μια ηρωίδα ταγμένη από το θεό με ένα συγκεκριμένο πεπρωμένο να φέρει σε πέρας μια γήινη αποστολή. Η ιδία γνώριζε και ένιωθε βαθειά μες  στην ψύχη  πως η μοίρα της ήταν προδιαγραμμένη και πως κάτι συνταρακτικό θα συνέβαινε στην πορεία της ζωής της: 40 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ !

Η φύση με σοφία προνόησε να την προικίσει με πλούσια και σπάνια χαρίσματα. Την έπλασε ηγητρια , μπροσταρισσα που λέμε , και της έδωσε όλα τα εφόδια που χρειαζόταν ειδικά για αυτό τον Αγώνα. Τα μόνα της όπλα και εφόδια υπήρξαν η ασβέστη φλόγα του Μαρωνιτικου πνεύματος που έκαιγε  στην ψύχη της, η αγάπη της για την γενέθλια γη της, το απαράμιλλο θάρρος της, το αδάμαστο σθένος της , η βαθιά διορατικότητα που διέθετε μαζί με το αλάνθαστο ένστικτο , σύνεση και σοφία .

Πανέτοιμη περίμενε υποσυνείδητα και ενσυνείδητα το μεγάλο κάλεσμα που πράγματι ήρθε μες την καρδία της. Να παραμείνει εγκλωβισμένη …….να φυλαει Θερμοπύλες ……..

Και ενώ είχε την επιλογή να παραμείνει στη σιγουριά της προσφυγιάς και την άνεση της ζωής , επέλεξε να ακολουθήσει το μονοπάτι της ηρωίδας  που  έβλεπε να ξετυλίγετε μπροστά της σπαρμένο από αγκάθια , αίμα, και πόνο. Οι ήρωες γεννούνται , δεν γίνονται . Και η Αιμιλία Παρτέλλα , με απέραντη πίστη στο Θεό , στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, με  αγάπη και πόνο για τον συνάνθρωπο , ρίχτηκε στον άνισο αγώνα. Ο ‘τι είχε και δεν είχε , την ύπαρξη της ολόκληρη προσέφερε θυσία στο βωμό της λευτεριάς του Ασωμάτου , που τόσο τον λάτρεψε. Την γη της που τόσο αγάπησε .

Και η Ιστορία  γράφτηκε ανεξίτηλα .Η πολύπλοκη και ριψοκίνδυνη δράση της  , την εξύψωσε  στο ανώτατο επίπεδο ώστε να θεωρείται σήμερα και να τιμάται ως η πλέον αναγνωρισμένη αγωνίστρια του Ασωμάτου.

Όμως η Αιμιλία Παρτέλλα δεν υπήρξε μονό η ηρωίδα της  κατοχής , αλλά αγωνίστρια της ζωής . Ένα φωτεινό παράδειγμα αρετών και χαρισμάτων τα όποια εκπροσωπούν ιδιαίτερα εμάς τους  Μαρωνιτες στο σωστό μας ρόλο.

Υπήρξε πάνω από όλα Άνθρωπος  και μεγάλη Φιλάνθρωπος. Γέννησε επτά παιδιά. Έχει όλες  τις αρετές που εξαγνίζουν.  Υπήρξε η λατρευτή μητέρα που τα παιδιά της λαχταρούσαν να έχουν ακόμη και στα γεράματα τους , υποδειγματική σύζυγος , καταπληκτική νοικοκυρά , μαγείρισσα, και οικοδέσποινα.

Μια γυναίκα κοσμική, κοινωνική , γεμάτη σπιρτάδα και χιούμορ, ξεχειλίζει από ζωή και ζωντάνια , …….. στα 90 της ! 

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των ωρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες…..

Αυτοί που φυλαγαν Θερμοπύλες ………

 Του Γλαύκου Ανδρέου

H ζωή του Βραχιμη Χ Ιωσήφ   αντανακλά όλη την Μαρωνια  του 20ού αιώνα. Ο τελευταίος αυτός εγκλωβισμένος του Ασωμάτου μέχρι τον θάνατο του , ήταν ταυτόχρονα θύμα αλλά και άνθρωπος που δρούσε,  που παρά τα βαθειά του γεράματα  επέμενε πεισματικά να φυλαει Θερμοπύλες και  συνέβαλε στη διαμόρφωση της σημερινής εικόνας  του κατεχόμενου χωριού  του  ……… να έχουμε το δικαίωμα έστω και μια φορά την εβδομάδα να εκκλησιαζόμαστε…. …..Μπήκε στην αιωνιότητα όπως μπήκαν η Σαπφώ, ο Πλάτωνας, ο Ευριπίδης…».

Η καταγραφή της Ιστορίας του χωριού  μας, ανέκαθεν, έμπαινε υπό τη σκέπη της ανάδειξης της γραμμικής πορείας μιας κοινότητας   που είχε τη «βαριά μοίρα» να συνιστά το λίκνο ολόκληρης της Μαρωνιας . Τη «μοίρα» αυτή έφεραν ως «τιτάνες» στις αγέρωχες πλάτες τους, γέροντες όπως ο Βραχιμης Χ Ιωσήφ  επιλεγμένοι από τους θεούς για να μεταλαμπαδεύσουν τη θεία βούληση στους απανταχού βαρβάρους, που επιβουλεύονταν τα ιερά και όσια της φυλής μας. Το Μαρωνιτικο στερέωμα λάμπει από τη «φωτοδότρα» δύναμη αυτών των ανθρώπων  που χάραξαν με τρόπο ανεξίτηλο την πορεία του Μαρωνιτισμου  μέσα στο χρόνο.

Σε μια εποχή κατά την οποία διαπιστώνεται βαθιά κρίση εμπιστοσύνης , στην ίδια την  ιστορία ,  η σκιαγράφηση της προσωπικότητας των απλών ανθρώπων  του Ασωμάτου , και όχι μόνο ,  κατά της μεταπολεμικής περιόδου,  αποτελεί σημαντική συνεισφορά  όχι μόνο στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, αλλά, κυρίως, στη συναγωγή χρήσιμων και κρίσιμων συμπερασμάτων για την επιτακτικά αναγκαία αναβάθμιση της ποιοτητας της   ζωής μας  αλλά κυρίως να παραδειγματιζόμαστε εμείς οι νεότεροι αλλά προπάντων  να μην ξεχνάμε .

Βραχιμης Χ Ι Ιωσήφ : Προσηνής,  φιλαλήθης, αγνός, φιλικός, φιλάνθρωπος, χαρισματικός, προπαντός ταπεινός και εραστής της προσευχής ο   Φλογερός  εγκλωβισμένος   και μαχητής της αλήθειας ξεχωρίζει από την μεγάλη πίστη του προς το Χριστό. Έφερε στο κόσμο τέσσερα παιδιά , τον Ιωσήφ που διαπρέπει στην ιατρική στη Γερμάνια , τον Γιώργο πρώην ανώτερο κυβερνητικό λειτουργό , την Τερέζα , χημικό ,  και τον Γιαννάκη ανώτερο κτηματολογικό λειτουργό   τους έδωσε από το μόχθο του και το αίμα του όλα τα εφόδια να διαπρέψουν σε όλους τους τομείς της ζωής τους.   Στα πέτρινα χρόνια της εισβολής αρνείται να εγκατάλειψη την γενέτειρα γη,  και  την μήτρα του Ασωμάτου που τον ξεγέννησε ,  την 1^η Ιανουαρίου 1914,  μέχρι τον θάνατο του στις 03/12/2009  σε ηλικία 96 χρονών.

20/07/2014:  Σ αυτή τη νωθρότητα της αναμονής και τη ματαιότητα της τεχνητής λάμψης απαντούν οι άνθρωποι που αντιδρούν και αγωνίζονται στoν Ασώματο. Στην ίδια εικόνα η γέννηση κι ο θάνατος: στο πρώτο επίπεδο ένα σπαρμένο χωράφι, και στο βάθος, όχι πολύ μακριά, ο πυκνός μαύρος καπνός μετά το βομβαρδισμό. Ο Βραχιμης Χ Ιωσήφ    απεικονίζει ανθρώπους που διαμαρτύρονται με μαζικές διαδηλώσεις ή απλώς εξακολουθώντας, παρά τις αντιξοότητες, να παραμείνουν στη γη τους. Ίσως την πιο δυνατή κραυγή διαμαρτυρίας απηχεί η μορφή μιας ηλικιωμένης γυναίκας εκείνης της   γυναίκας του της Χριστίνας:  καθισμένη στην άκρη του δρόμου, μπροστά από τα ερείπια του βομβαρδισμένου χωριού της, βαστά σαν λάβαρο ένα ξύλινο κοντάρι, ενώ στο βλέμμα της αποτυπώνονται ο πόνος, η φρίκη, η απόγνωση. Έτσι ακριβώς , χωρίς δρόμους να διαβεί, παρέα με την ψυχή της αναζητά κάποιο να της τοποθετήσει φως! Και τι φως! Μια λάμπα! Το φως όμως είναι στην ψυχή της, να μας φωτίζει όλους εμάς όπου το σαράκι του υπερκαταναλωτισμού μας κατατρώει

Μετά από αυτόν τον ήρωα τι καταφέραμε εμείς οι νεότεροι :

Η  Ιστορία όμως  δεν γράφεται με εγκώμια ……….Στήσαμε και  καταστήσαμε τους εισβολείς  εθνικό θεσμό... κάποιοι  νομίζουν  πως  μπορούν  να μεταχειριστούν την Ιστορία σαν ένα πείραμα Φυσικής. Η διαφορά είναι πως στη Φυσική μπορείς να επαναλάβεις το πείραμα χίλιες φορές, ενώ στην Ιστορία το καθετί γίνεται μια φορά.

Η ιστορία δεν έχει τύψεις. Δεν έχει ούτε τύψεις ούτε δισταγμούς. Αδιάφορη και αλάθητη κυλάει προς το σκοπό της και δικαιώνει πρωτίστως νεκρούς και μετά τους ζωντανούς   Σε κάθε στροφή, μες στη διαδρομή της αφήνει πίσω της την ιλύ που κουβαλάει και τα κουφάρια των πνιγμένων. Η ιστορία ξέρει τη δουλειά της και δε σφάλλει.

Ας μην καταντήσουμε την ιστορία μας με τους ανθρώπους μας , που μας πρόσφεραν τόσα και τόσα ,  ένα απάνθρωπο και  ανήθικο χτίστη, που φτιάχνει τον πηλό του από ψέματα , αίμα και βρωμιά.

Αιώνια θα σε θυμόμαστε! 

Διορισμός του κ. Μιχάλη Χατζηχάννα στη θέση

του διευθυντή Υπηρεσιών Πελατών της Emergo Wealth

H Emergo Wealth ανακοίνωσε τη συμφωνία απορρόφησης των εργασιών της εταιρείας παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών Equities Plus Ltd. Σύμφωνα με την εταιρεία, ο ιδρυτής και μέχρι πρότινος διευθύνων σύμβουλος της Equities Plus Ltd, Μιχάλης Χατζηχάννας, αναλαμβάνει τη θέση του διευθυντή Υπηρεσιών Πελατών στην Emergo Wealth. Ο κ. Χατζηχάννας θα είναι επικεφαλής του Τμήματος Παροχής Επενδυτικών Συμβούλων σε εισηγμένα χρηματοοικονομικά μέσα και του τμήματος χρηματιστηριακών υπηρεσιών της Emergo Wealth. Με περισσότερα από 15 χρόνια εμπειρίας στον τομέα παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών, κ. Χατζηχάννας ενισχύει σημαντικά το Τμήμα Υπηρεσιών Πελατών της εταιρείας.

Η Emergo Wealth είναι εταιρεία παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών και έχει λάβει άδεια λειτουργίας από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς Κύπρου. Είναι συνδεδεμένη με τον επενδυτικό όμιλο Emergo, ο οποίος δραστηριοποιείται στην Κύπρο από το 1990 σημειώνοντας αξιοσημείωτη επιτυχία.

Ο κ. Μιχάλης Χατζηχάννας ειδικεύεται στην παροχή επενδυτικών συμβούλων, τη διαχείριση χαρτοφυλακίου καθώς και τα συστήματα και τις υπηρεσίες παροχής ηλεκτρονικής διαπραγμάτευσης. Πριν την ένταξη του στην Emergo Wealth, ο κ. Χατζηχάννας διέθετε τη δική του εταιρεία παροχής επενδυτικών συμβουλών και παρείχε τις υπηρεσίες του σε ένα ευρύ φάσμα πελατών, τόσο ιδιωτών όσο και επιχειρήσεων. Διαθέτει πολύ καλή γνώση και εκτεταμένη εμπειρία σε επιχειρησιακά, διαδικαστικά και ρυθμιστικά ζητήματα που αφορούν τον τομέα των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.